پایان قصه HUSنزدیک است

پایان قصه  HUSنزدیک است

بیماری HUS (Hemolytic Uremic Syndrome) یا بیماری همبرگر (یک شکل ناتوان کننده از مسمومیت غذایی ناشی از مصرف همبرگر) احتمالا نفس های آخر خود را می کشد. این بیماری با کم خونی همولیتیک، نقص حاد عملکرد کلیه، و ترومبوسیتوپنی مشخص می شود و غالباً کودکان را درگیر می کند.  یافته های جدید از یک تحقیق بین المللی که توسط انستیتوی ملی تحقیقات کشاورزی فرانسه (JNRA) با همکاری دانشگاه مونترال انجام شده، نشان می دهد که چگونه باکتری آلوده کننده E.coli از طریق برداشت و استفاده از منابع خاص غذایی قادر به زنده ماندن در محیط رقابتی روده گاو است. این مطالعه که در ژورنال Environmental Microbiology به چاپ رسیده است می تواند منتهی به ارائه روش های غیر دارویی در حذف و نابودی این بیماری تهاجمی شود.

بیماری همبرگر یا سندرم هموتینیک اورمیک( HUS)، هنگامی رخ می دهد که فرد با باکتری E.coli O157:H7 آلوده شود. این آلودگی می تواند باعث تخریب سلول و متعاقباً لخته شدن خون گردد. آسیب به عروق خونی توبولهای کلیوی می تواند منجر به نقص عملکرد کلیه گردد. این بیماری غالباً کودکان بین 1تا 10 سال را مبتلا می کند ولی در بزرگسالان هم احتمال آن وجود دارد. شیوع HUS در سرتاسر دنیا 2 تا 4 نفر در هر 100000 نفر است.

Josee Harel سرگروه تحقیقاتی دانشکده علوم دامپزشکی دانشگاه مونترال در مورد این بررسی گفت: در این مطالعه باکتریE.coli O157:H7 که شایعترین گونه در ارتباط با آلودگی هاست مورد بررسی قرار گرفت. این آلودگی از طریق تماس مستقیم با محیط مزرعه و کشاورزی ایجاد شده و به دنبال مصرف گوشت قرمز، شیر خام و محصولات لبنی انتشار می یابد. کاهش یا حذف O157:H7 در بدن گاو می تواند منجر به کاهش بسیار مهم در میزان آلودگی غذایی و عفونت های انسانی این باکتر ی گردد.

O157:H7 یک باکتری مکار است. روده محیطی پیچیده با تعداد و تنوع زیادی از باکتریهاست که اغلب آنها مضر نیستند و بسیاری از این باکتری ها برای عملکرد مناسب روده لازمند. البته روده میدان جنگ بین گونه های مختلف برای کسب کربن، نیتروژن و سایر منابع انژری است. آن گونه ای که جنگ را ببرد، زنده می ماند و تکثیر می کند.  Harelو همکارانش در قدم اول ثابت کردند که  Ol57:H7قابلیت رشد در محیط روده گاو را دارد. بدنبال اثبات این نکته، تیم تحقیقاتی قدم بعدی را برداشت. آنها بدنبال جواب این پرسش بودند که چرا این باکتری خاص روده گاو را محیط مناسبی جهت زندگی می داند. Harel و همکارانش دریافتند که Ol57:H7 رفتاری غیر عادی دارد چرا که می تواند نیتروژن را از اتانل آمین استخراج کند و چیزی که به وفور در روده گاو یافت می شود اتانل آمین است. از آنجا که سایر باکتریها قادر به استفاده از نیتروژن موجود در اتانل آمین نیستند این منبع نیتروژن کاملا مختص این باکتری می گردد. قابلیت استفاده از نیتروژن موجود در ساختار اتانل آمین باعث برتری این گونه در رقابت و جنگ برای بقا می شود.

گام نهایی Harel و همکارانش تشخیص عملکرد و روش باکتری برای استفاده از نیتروژن موجود در اتانل آمین بود. آنالیزهای ژنتیکی نشان داد که Ol57:H7 دارای ژن های ویژه ای است که اجازه چنین عملکردی را به آن می دهند.

Harel می گوید: ما می دانیم که این باکتری دارای برنامه ای ژنتیکی است که به آن اجازه می دهد اتانل آمین را تجزیه کرده و بدین ترتیب رقبایش را از گود خارج نماید و در روده باقی مانده و تکثیر شود. چنین یافته های جدیدی این امکان را به ما می دهد که با تغذیه مناسب یا استفاده از پروبیوتیک ها، منبع غذایی باکتری را حذف کنیم و در نتیجه گسترش آن را به زنجیره غذایی محدود سازیم.

وب سایت اداره تغذیه معاونت دانشجویی فرهنگی

مرجع:

Yolande Bertin, J. P. Girardeau, F. Chaucheyras-Durand, Bernard Lyan, Estelle Pujos-Guillot, Josée Harel, Christine Martin. Enterohaemorrhagic Escherichia coli gains a competitive advantage by using ethanolamine as a nitrogen source in the bovine intestinal content. Environmental Microbiology.2010